كشور ما ايران يكي از مناطق خشك و كم آب جهان است و توجه به آب و آبياري و احداث قنوات و باغ ، از زمان هاي بسيار دور تا به حال مورد عنايت دولت ها بوده است. اين موضوع در مناطق جنوبي ايران بيشتر مورد نظر حكومت ها بوده تا با ساختن باغ ها و غرس درختان گوناگون ضمن ايجاد محيطي با صفا به توليد انواع گوناگون ميوه و سبزي اقدام كنند. فكر ايجاد باغ نظر كازرون از خواجه حسام الدين افشار فرزند خواجه حسين علي افشار حاكم كازرون بود وي در جمادي اول سال ۱۱۱۷ هجري قمري آب قناتي را در كازرون احداث و وقف كرد كه به خيرات مشهور شد. در وقف نامه آب خيرات آمده كه علاوه بر احداث قنات به ساخت مدرسه علوم ديني و احداث باغ نيز اقدام شود.
چندين سال بعد يكي ديگر از افراد خاندان افشار به نام خواجه علي قلي خان افشار در اجراي مفاد وقف نامه آب خيرات، باغي را احداث و آن را « نظر» ناميد.
دكتر باستاني پاريزي درباره وجه تسميه باغ نظرها چنين اظهار مي دارد: « گر چه مورخين اين باغها را به نام باني آنها مثلاً نظرعلي خان در كرمان، باغ نظر ناميده اند، اما عقيده بنده غير از اين است،اين باغها متعلق به افراد بخصوصي نبوده بلكه عموماً دولتي ، وسيع ، عمومي و محل ديدن و منظره و تماشا كردن و تفريح مردم و در واقع پارك شهر بوده است .
و شايد هم در اصل نام آن باغ نظرگاه بوده و كم كم به باغ نظر تقليل پيدا كرده است.
بهر حال باغ نظر كازرون باغي مصفا و دلگشا بوده كه بيشتر درختان آن را نارنج هاي بلند قامت و مقداري درخت هاي انار، خرما و بكرائي را تشكيل مي دهد. اين باغ هم اكنون به عنوان محل تفريح و پارك مورد استفاده مردم قرار مي گيرد.