در اوايل سال۱۹۳۱ م ۱۳۰۹ ش براي‌ناطق كردن فيلم‌هاي صامت، دوبلاژ اختراع شد.اولين كشور كه در اين راه پيشگام شد ، فرانسه بود وسپس ايتاليا و انگلستان بودند كه از هنر دوبلاژ براي فيلم‌هايشان استفاده كردند
شروع دوبلاژ در ايران
حدود پانزده سال پس از آغاز دوبلاژ در دنيا ، اين هنر در سال ۱۳۲۵ به ايران رسيد. گرچه همه كارهاي فني آن در كشورهاي ديگر انجام مي‌شد اما در روز پنج‌شنبه، ۵ ارديبهشت ۱۳۲۵ايرانيان شاهداولين فيلم فرانسوي دوبله شده به فارسي به نام «دختر فراري» در سينما كريستال بودند. گرچه قبل از آن، در اوايل دهه ۱۳۲۰ ودر جريان جنگ جهاني دوم، مردم اخبار جنگي را با توضيح فارسي مي‌ديدند اما ديدن فيلم‌هاي‌سينمايي خارجي آن هم به زبان فارسي امري اعجاب‌انگيز و خارق‌العاده بود. در ضمن تا قبل از اين زمان، همه فيلم‌ها به زبان اصلي با ميان‌نويس فارسي به نمايش درمي‌آمد. صحنه‌هاي مختلف فيلم را مي‌بريدند، ترجمه صحنه‌ها را روي‌كاغذي مي‌نوشتند، از نوشته فيلم‌برداري‌مي‌كردند و پس از پخش فيلم، وسط صحنه‌هاي‌آن‌نوشته‌ها را پخش مي‌كردند.
نمايش فيلم «دختر فراري» با استقبال بسيارخوب مردم روبه‌رو شد. اين كار به دست دكتراسماعيل كوشان انجام شد. در حقيقت او باني‌دوبله اولين فيلم خارجي به فارسي بود. نام «دختر فراري» را خودكوشان براي فيلم فرانسوي انتخاب مي‌كند اما نام اصلي فيلم «نخستين وعده ديدار» محصول سال۱۹۴۴ فرانسه بود. وي در آن زمان به سختي‌مي‌تواند براي هنرپيشگان خارجي زن، زني‌ايراني را بيابد زيرا كمتر بانوي ايراني حاضرمي‌شد كه به جاي ستاره‌هاي اين فيلم‌ها حرف بزند.
اما سرانجام «نوريله قوانلو» به جاي هنرپيشه‌فرانسوي «دانيل داريو» حرف مي‌زند و بقيه‌نقش‌هاي زن را دختران يا زنان ترك يا يوناني‌دوبله كردند.نتيجه كار به عنوان اولين دوبله بد نبود و او خود را براي پخش فيلم دوبله شده ديگرش به نام «دختركولي» كه اسپانيولي بود، آماده كرد. اين دو فيلم هر دو در تركيه دوبله فارسي مي‌شوند و در سال۱۳۲۵ كه وي به ايران بازمي‌گردد، هر دو را به‌نمايش درمي‌آورد و شركت ميترا در تهران مستقرمي‌شود.
ايران نو فيلم
هجده ماه قبل از اين زمان (۱۳۲۳)،استوديويي براي توليد دوبله فيلم اعلام موجوديت مي‌كند كه نام آن را «ايران‌نوفيلم»گذاشتند.
بنيانگذاران اوليه آن شاهپور مبيني، منصورمبيني، هوشنگ كاوه و اميرحسين دهلوي بودند.عده‌اي ديگر نيز بعدا به آنها مي‌پيوندند. دكترميرسپاسي و فاضل سرجويي و چند تن ديگر بااستفاده از موقعيت مالي خوبي كه داشتند، در اين‌راه سرمايه‌گذاري مي‌كنند.
بهترين فيلم دوبله
بهترين فيلم دوبله شده به فارسي، پنجمين فيلم‌دوبله شده‌اي بود كه در پاريس كار دوبله آن‌انجام شد. نامش «بازگشت جاوداني» بود. اين‌فيلم نسبت به فيلم‌هاي قبلي از نظر دوبله ، محاسني داشت كه باعث برتري آن مي‌شد. مانند تطبيق حركات بازيكنان با صدا و استفاده از كلمات فارسي سليس و آهنگ صداي بازيگران ايراني كه انصافا خوب هم حرف مي‌زدند، مانند زرين ملك‌حكيمي، آقاي نامدار، آقاي نبوي، خانم فرمانفرماو حكمت كه هر كدام جذابيت خاص خود راداشتند.
يادآور مي‌شويم چهار فيلم دوبله شده قبل از«بازگشت جاوداني» در تركيه دوبله شده بودند واين فيلم (بازگشت جاوداني) توسط احمدوهاب‌زاده دوبله شد.
نام چهار فيلم قبلي به ترتيب: «دختر فراري»،«دختر كولي»، «زن سنگدل» و «تاراس بولبا» بودكه اين چهار فيلم، مشكلات عمده‌اي مانند اندازه نبودن جملات با دهان و لب هنرپيشه، تاريك وكمرنگ بودن فيلم‌ها (به علت پوزيتيو بودنشان)،از بين رفتن موزيك متن و افكت‌هاي صحنه راداشت.
اولين فيلم خارجي دوبله شده در ايران
بالاخره در ايران، اولين فيلم خارجي دوبله‌مي‌شود. فيلم فرانسوي «جاي پا در برف» كه با نام«مرا ببخش» به نمايش درمي‌آيد، در استوديوي«ايران نوفيلم» دوبله ميشود و در سال ۱۳۲۷در سينما ديانا و سينما پارك فيلم به نمايش عمومي‌درمي‌آيد.
اولین سکه
به نظر بـيشتر مورخان، آورنده فکر سکه در ايران ” کوروش ” است. در آن زمان که ايرانيان، ليديا را فـتح کردند و” کرزوس” را به ايران آوردند، تـشکيل امپـراطوري با عـظمت هـخامـنشي به نشانهً ويژه اي نياز داشت، که سکه مي توانست گوياترين و رايج ترين نشانه ها باشد. ولي وي فرصت اين کار را پـيدا نکرد، چرا که لشکرکشيهاي پـي در پـي مانع انجام دادن اين عـمل بود.
چـون ” داريوش ” حکومت خود را بر پايه نظام اداري در کليهً شئـون مملکـت قرار داد، بزودي مـتوجه لزوم سکه شد و تـرتـيب تـناسب طلا و نقره را بنا بر آنچه در ليدي معـمول بود بکار برد؛ که نسبت آن يک به ۱۳.۳۳۵ ميباشد، و براساس آن ترتـيب، اولين سکه طلاي ايران معـروف به ” دريک ” به وزن ۸.۴۱ گرم و نقره معروف به ” سيکل ” که به وزن ۵.۶ گـرم که از لحاظ نـقـش بسيار ممتاز بود، ضرب زده به جريان انداخـت. در يک اقـتـباسي است که از نام ” دارا ” يا ” داريوش ” به معـني سکهً شاهي که در کليه متصرفات آن دوره مورد قبول بوده است.
اولين نوع سکه هاي هخامنشي که به سکه هاي شاهي معـروف است، احـتمالا در سال ۵۱۷ قـبل از ميلاد از ضرابخانه خارج گـرديد، زيرا در اين سال است که داريوش به نظم و نسق و ترتـيب تـشکيلات مملـکـتي پـرداخت و ناچار سکه که عامل مهـم اقـتصادي است در اين دوره به کار برده شد.
سکه هاي شاهي هخامنشي يعـني دريک و سيکل عـموماً داراي طرح مشابه مي باشـند فـقـط تصـوير هـرشاهـنشاه با ديگـري تـفاوت دارد و موجب شناخـتن آنهـا از يکديگـر مي شود، در روي سکه تصوير نـيمتـنه شاهـنشاه کمان به دست نقـش است، يا تصوير شاهـنشاه که به صورت کماندار پارسي ترکش بر پشت يک زانو به زمين زده و با يک دست زوبـين را گـرفـته و با دست ديگر کمان را مي کشد؛ و در نوع ديگر شاهـنشاه کمان به دست در حال دويدن است و با دست ديگر نيزه را که مايل به زمين است نگـهـداشته است. زانو زدن شاهـنشاه، عـلامت نيايش اهـورامزداست.
اولین سکه دریک
در شاهـنشاهي هـخامنشي تا روي کار آمدن ” اسکندر مقدوني ” عـلاوه بر دريک و شکل که مخصوص ضرابخانه سلطنتي بود، ممالک و شهـرهاي يوناني و آسياي صغـير که در تصرف ايران بودند و استانداراني ( ساتراپ ) که شاه براي ايالات معـين مي کرد و حتي روًسا و فرماندهـان ارتـش اجازه داشتـند، هـر يک جداگـانه از هـر فـلزي که مايل بودند و با منافع اقـتـصادي آنهـا تطـبـيق مي کرد، سکه بزنـند.
به طور کلي سکه هاي شاهـنشاهي در تمامي ممالک هـمسايه، بخصوص يونان رواج زيادي داشت، به طوري که بازرگـانان خارجي با رغـبت زياد پـول هـخامـنشي را پـذيرفـته، و بـسياري از داد و سـتدهاي خود را با آن انجام مي دادند.
جنس طلاي سکه هاي هـخامنـشي در سراسر دنـياي مـتـمدن آن روزگـار رواج و اعـتبار داشت؛ و از جنس نـقره آن بـيـشتر در داخل ايران استـفاده مي شد.
سکه بهرام دوم ساسانی به همراه ملکه و ولیعهد
اولين بار که پــول کاغـذي را اسکـناس ناميدند
در ايران اسکناس ما ، خود از کلمه «اسيکناچيا» روسي بوده و چون تلفظ آن برای فارسي زبان کمي مشکل بوده آنرا ساده کرده به آن اسکناس گفتند . اولين پول رسمي کاغذی ، توسط بانک شاهنشاهي ، در سال ۱۲۶۹ شمسي «۱۸۹۰ميلادی» در تهران انتشار يافت .در سال ۱۳۰۹ شمسي طبق قانون ، حق انتشار اسکناس از بانک شاهنشاهي اخذ و به بانک ملي ايران واگذار گرديد .
واحد پول ايران در دوره قاجاريه ، تومان بود . يک تومان معادل ده قران و برابر ده هزار دينار بود در سال ۱۳۰۸ شمسي بموجب قانون احاد ، پول ايران تغيير يافت و واحد پول به ريال تبديل گرديد د ولي هنوز کلمه تومان به قوت خود باقيست و بمعني ده ريال بکار برده ميشود .
اولين اسکـناس تـقـلبي در ايران
اولين کسي که در ايران اقدام به چاپ اسکـناس تـقـلبي نمود شخصي به نام ” الکساندر ايوانويچ ” بود که در شهـريور ماه ۱۳۰۹ به کمک عـده اي در يک زيرزمين در جنوب شهـر به کار چاپ اسکـناسـهاي يک توماني مشغـول بود.
