اين گردشگاه در جنوب غربي دشت ارژن و در مجاورت جاده قديم كازرون به شيراز، در منطقه اي واقع شده كه به زيستگاه گوزن زرد ايراني مشهور است. گردشگاه مزبور با داشتن فضاي طبيعي كوهستاني و پوشش جنگلي انبوه و متراكم از درختان بلوط جاذبه هاي زيادي را در خود جمع نموده است. ارتفاعات اطراف ميان كتل به ويژه در قسمت شمال، شمال شرقي و شمال غربي در زمستان هاي سرد سال از برف پوشيده مي شود. گردشگاه مذكور در همه ماههاي سال داراي قابليت هاي گردشگري است و اميد مي رود با آغاز به كار جاده قديم كازرون به شيراز نظر گردشگران زيادي را به خود جلب سازد.
کاروانسرای میان کتل
کاروانسرای میان‌کتل از بناهای دوره صفویه در کازرون است. این کاروانسرا تنها کاروانسرای سنگی ایران بوده و در دشت برم واقع شده است. این کاروانسرا به دستور شاه عباس صفوی ساخته شده و به همین علت آن را کاروانسرای شاه عباسی نیز می‌نامند. مساحت کل این بنای بزرگ که پلانی مستطیل شکل دارد در حدود ۳۵۰۰ متر مربع بوده که ۲۵۰۰ متر مربع از آن را زیربنای حجره‌ها در اطراف حیاط مرکزی شامل می‌شود. اصلی‌ترین ویژگی این کاروانسرا، نما و دیواره‌های ویژه آن است که تماماً از سنگی با نام مالون (مارن) ساخته و پرداخته شده است.
نوعی سنگ به نام مالون علاوه بر نمای بیرون در تزئینات داخلی همچون اغلب طاقچه‌های گچبری شده ساختمان و ناودان‌های سنگی نیز به کار رفته است.
همچنین در بالای در ورودی کاروانسرا سنگبری زیبایی به شکل نوع خاصی از ترنج ایرانی نیز توسط معمار خوش ذوق آن طراحی شده است.
کاروانسرا به لحاظ معماری به صورت چهار ایوانی با حیاط مرکزی ساخته شده، در مرکز اضلاع شرقی و غربی دو حجره بزرگ و همچنین دو حجره کوچک در هر دو سوی این قسمتها قرار دارد. در اضلاع شمالی و جنوبی نیز چهار حجره کوچک وجود دارد.
نکته قابل توجه وجود یک قسمت خاص در جنوب شرقی این کاروانسرا است.
قسمتی که اغلب دیوارهای آن همانند نمای اصلی با سنگ پوشیده شده و منظره ای بسیار چشمگیر از دشت را برای بیننده ایجاد میکرده که این قسمت را از سایر قسمت های دیگر متمایز میکند و کاربری اصلی آن دچار شک و گمان میکند.
این کارونسرا در دوران قاجاریه توسط ابوالحسن خان مشیرالملک بازرگان معروف فارس تجدید بنا و مرمت شده است.
متاسفانه امروزه این بنای ارزشمند در شرایط مطلوبی به سر نمیبرد.
با توجه به مشاهده های اخیر،این مکان احتیاج بسیار فراوانی به توجه مسئولین و مردم را دارد تا بتواند به نسل های آینده منتقل شود و در تاریخ این کشور جای خود را بیابد.
امید که بتوان این بنای ستودنی را مورد توجه گردشگران کشورهای دیگر قرار داد تا در احیای این بنا روند مطلوب و موثر تری صورت گیرد.
